Πριν από λίγες ημέρες, η ινδονησιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα μειώσει το όριο απαλλαγής από τον φόρο εισαγωγής για τα προϊόντα ηλεκτρονικού εμπορίου από 75 δολάρια σε 3 δολάρια, προκειμένου να περιορίσει την αγορά φθηνών ξένων προϊόντων, προστατεύοντας έτσι τις εγχώριες μικρές επιχειρήσεις. Αυτή η πολιτική τέθηκε σε ισχύ από χθες, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ινδονήσιοι καταναλωτές που αγοράζουν ξένα προϊόντα μέσω καναλιών ηλεκτρονικού εμπορίου πρέπει να πληρώνουν ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος εισαγωγής και δασμούς από 3 δολάρια και άνω.

Σύμφωνα με την πολιτική, ο συντελεστής φόρου εισαγωγής για τις αποσκευές, τα παπούτσια και τα υφάσματα διαφέρει από άλλα προϊόντα. Η ινδονησιακή κυβέρνηση έχει ορίσει φόρο εισαγωγής 15-20% στις αποσκευές, 25-30% στα παπούτσια και 15-25% στα υφάσματα, και αυτοί οι φόροι θα είναι 10% ΦΠΑ και 7,5% -10% φόρος εισοδήματος. Επιβάλλεται σε βασική βάση, γεγονός που αυξάνει σημαντικά το συνολικό ποσό των φόρων που πρέπει να καταβληθούν κατά την εισαγωγή.

Ο συντελεστής εισαγωγικού φόρου για άλλα προϊόντα ανέρχεται σε 17,5%, που αντιστοιχεί σε εισαγωγικό φόρο 7,5%, φόρο προστιθέμενης αξίας 10% και φόρο εισοδήματος 0%. Επιπλέον, τα βιβλία και άλλα προϊόντα δεν υπόκεινται σε εισαγωγικούς δασμούς και τα εισαγόμενα βιβλία απαλλάσσονται από τον φόρο προστιθέμενης αξίας και τον φόρο εισοδήματος.

Ως χώρα με το αρχιπέλαγος ως το κύριο γεωγραφικό χαρακτηριστικό, το κόστος της εφοδιαστικής στην Ινδονησία είναι το υψηλότερο στη Νοτιοανατολική Ασία, αντιπροσωπεύοντας το 26% του ΑΕΠ. Συγκριτικά, η εφοδιαστική σε γειτονικές χώρες όπως το Βιετνάμ, η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 15% του ΑΕΠ, η Κίνα έχει το 15% και οι ανεπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης μπορούν να επιτύχουν ακόμη και το 8%.

Ωστόσο, ορισμένοι στον κλάδο επεσήμαναν ότι παρά τον μεγάλο αντίκτυπο αυτής της πολιτικής, η αγορά ηλεκτρονικού εμπορίου της Ινδονησίας εξακολουθεί να παρουσιάζει τεράστιο περιθώριο ανάπτυξης που πρέπει να ανακαλυφθεί. «Η αγορά της Ινδονησίας έχει μεγάλη ζήτηση για εισαγόμενα αγαθά λόγω του πληθυσμού, της διείσδυσης του Διαδικτύου, των επιπέδων κατά κεφαλήν εισοδήματος και της έλλειψης εγχώριων αγαθών. Επομένως, η πληρωμή φόρων στα εισαγόμενα αγαθά μπορεί να επηρεάσει την επιθυμία των καταναλωτών να αγοράσουν σε κάποιο βαθμό. Ωστόσο, η ζήτηση για διασυνοριακές αγορές θα εξακολουθεί να είναι αρκετά ισχυρή. Η αγορά της Ινδονησίας εξακολουθεί να έχει ευκαιρίες».

Προς το παρόν, περίπου το 80% της αγοράς ηλεκτρονικού εμπορίου της Ινδονησίας κυριαρχείται από την πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου C2C. Οι κύριοι παίκτες είναι οι Tokopedia, Bukalapak, Shopee, Lazada, BliBli και JDID. Οι παίκτες παρήγαγαν περίπου 7 δισεκατομμύρια έως 8 δισεκατομμύρια GMV, το ημερήσιο μέγεθος παραγγελίας ήταν 2 έως 3 εκατομμύρια, η τιμή μονάδας πελάτη ήταν 10 δολάρια και η παραγγελία εμπόρου ήταν περίπου 5 εκατομμύρια.

Μεταξύ αυτών, η δύναμη των Κινέζων παικτών δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Η Lazada, μια διασυνοριακή πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου στη Νοτιοανατολική Ασία που εξαγοράστηκε από την Alibaba, έχει σημειώσει ρυθμό ανάπτυξης άνω του 200% για δύο συνεχόμενα έτη στην Ινδονησία και ρυθμό αύξησης χρηστών άνω του 150% για δύο συνεχόμενα έτη.

Η Shopee, η οποία επενδύεται από την Tencent, θεωρεί επίσης την Ινδονησία ως τη μεγαλύτερη αγορά της. Αναφέρεται ότι ο συνολικός όγκος παραγγελιών της Shopee Indonesia κατά το τρίτο τρίμηνο του 2019 έφτασε τα 63,7 εκατομμύρια παραγγελίες, που ισοδυναμούν με μέσο ημερήσιο όγκο παραγγελιών 700.000 παραγγελιών. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση για κινητά από την APP Annie, η Shopee κατατάσσεται ένατη μεταξύ όλων των λήψεων εφαρμογών στην Ινδονησία και πρώτη μεταξύ όλων των εφαρμογών αγορών.

Στην πραγματικότητα, ως η μεγαλύτερη αγορά στη Νοτιοανατολική Ασία, η πολιτική αστάθεια της Ινδονησίας αποτελούσε ανέκαθεν τη μεγαλύτερη ανησυχία για τους πωλητές. Τα τελευταία δύο χρόνια, η ινδονησιακή κυβέρνηση έχει επανειλημμένα προσαρμόσει τις τελωνειακές της πολιτικές. Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2018, η Ινδονησία αύξησε τον συντελεστή φόρου εισαγωγής για περισσότερα από 1.100 είδη καταναλωτικών αγαθών έως και τέσσερις φορές, από 2,5% -7,5% εκείνη την εποχή σε μέγιστο 10%.

Αφενός, υπάρχει ισχυρή ζήτηση στην αγορά και, αφετέρου, οι πολιτικές γίνονται συνεχώς αυστηρότερες. Η ανάπτυξη του διασυνοριακού ηλεκτρονικού εμπορίου εξαγωγών στην αγορά της Ινδονησίας εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλη πρόκληση στο μέλλον.