Bir neçə gün əvvəl İndoneziya hökuməti ucuz xarici məhsulların alınmasını məhdudlaşdırmaq və bununla da yerli kiçik biznesi qorumaq üçün elektron ticarət malları üçün idxal vergisindən azadolma həddini 75 dollardan 3 dollara endirəcəyini açıqlamışdı. Bu siyasət dünəndən qüvvəyə minib, yəni e-ticarət kanalları vasitəsilə xarici məhsullar alan İndoneziya istehlakçıları 3 dollardan çox ƏDV, idxal gəlir vergisi və gömrük rüsumlarını ödəməlidirlər.

Siyasətə əsasən, baqaj, ayaqqabı və toxuculuq üçün idxal vergisi dərəcəsi digər məhsullardan fərqlidir. İndoneziya hökuməti baqaj üçün 15-20% idxal vergisi, ayaqqabılara 25-30% idxal vergisi və tekstil məmulatlarına 15-25% idxal vergisi müəyyən etmişdir və bu vergilər 10% ƏDV və 7.5% -10% gəlir vergisi səviyyəsində olacaqdır.

Digər məhsullar üçün idxal vergisi dərəcəsi 17,5% tutulur ki, bu da 7,5% idxal vergisi, 10% əlavə dəyər vergisi və 0% gəlir vergisini təşkil edir. Bundan əlavə, kitab və digər məhsullar idxal rüsumuna cəlb edilmir, idxal olunan kitablar isə əlavə dəyər vergisi və gəlir vergisindən azaddır.

Əsas coğrafi xüsusiyyət kimi arxipelaqı olan bir ölkə kimi İndoneziyada logistika xərcləri Cənub-Şərqi Asiyada ən yüksəkdir və ÜDM-in 26%-ni təşkil edir. Müqayisə üçün qeyd edək ki, Vyetnam, Malayziya və Sinqapur kimi qonşu ölkələrdə logistika ÜDM-in 15%-dən azını təşkil edir, Çinin payı 15%-dir, Qərbi Avropanın inkişaf etmiş ölkələri isə hətta 8%-ə çata bilir.

Bununla belə, sənayedəki bəzi insanlar, bu siyasətin böyük təsirinə baxmayaraq, İndoneziya elektron ticarət bazarında hələ də kəşf edilməli olan böyük bir artım olduğunu qeyd etdilər. "İndoneziya bazarında əhali, internetin nüfuzu, adambaşına düşən gəlir səviyyəsi və yerli malların olmaması səbəbindən idxal mallarına böyük tələbat var. Buna görə də idxal mallarına vergilərin ödənilməsi istehlakçıların almaq istəyinə müəyyən dərəcədə təsir göstərə bilər. Bununla belə, transsərhəd alış-verişə tələb hələ də kifayət qədər güclü olacaq. İndoneziya bazarının hələ də imkanları var. "

Hazırda İndoneziyanın elektron ticarət bazarının təxminən 80%-də C2C elektron ticarət platforması üstünlük təşkil edir. Əsas oyunçular Tokopedia, Bukalapak, Shopee, Lazada, BliBli və JDID-dir. Oyunçular təxminən 7-8 milyard GMV istehsal etdilər, gündəlik sifariş ölçüsü 2-3 milyon, müştəri vahidinin qiyməti 10 dollar, tacir sifarişi isə 5 milyon ətrafında idi.

Onların arasında çinli oyunçuların gücünü qiymətləndirmək olmaz. Alibaba tərəfindən alınmış Cənub-Şərqi Asiyada transsərhəd e-ticarət platforması olan Lazada İndoneziyada ardıcıl iki il ərzində 200%-dən çox artım tempi və ardıcıl iki il ərzində 150%-dən çox istifadəçi artım tempi yaşadı.

Tencent tərəfindən sərmayə qoyulan Shopee, İndoneziyanı da ən böyük bazarı hesab edir. Bildirilir ki, 2019-cu ilin üçüncü rübündə Shopee Indonesia-nın ümumi sifariş həcmi 63,7 milyon sifarişə çatıb ki, bu da orta gündəlik sifariş həcmi 700,000 sifarişə bərabərdir. APP Annie-nin ən son mobil hesabatına görə, Shopee İndoneziyada bütün APP endirmələri arasında doqquzuncu yerdədir və bütün alış-veriş proqramları arasında birinci yerdədir.

Əslində, Cənub-Şərqi Asiyanın ən böyük bazarı olan İndoneziyanın qeyri-sabit siyasəti həmişə satıcılar üçün ən böyük narahatlıq olmuşdur. Son iki il ərzində İndoneziya hökuməti gömrük siyasətində dəfələrlə düzəlişlər edib. Hələ 2018-ci ilin sentyabrında İndoneziya 1100-dən çox növ istehlak malları üçün idxal vergisini dörd dəfəyə qədər artırıb, o vaxtkı 2,5%-7,5%-dən maksimum 10%-ə qədər.

Bir tərəfdən güclü bazar tələbi var, digər tərəfdən isə siyasətlər davamlı olaraq sərtləşdirilir. İndoneziya bazarında transsərhəd ixrac e-ticarətinin inkişafı hələ də gələcəkdə çox çətin olacaq.