Caecus lucernam arripuit et in obscura via ambulabat. Cum asceta perplexus eum interrogaret, respondit: "Non solum alios illuminat, sed etiam alios ne se ipsum percutiant prohibet." Postquam eam legi, subito intellexi oculos meos effulsisse, et clam admiratus sum, hic vere vir sapiens est! In tenebris, pretium lucis noscis. Lucerna est amoris et lucis imago, et hic lucerna est sapientiae manifestatio.

Talem fabulam legi: medicus vocatus est ad curationem media nocte nivosa. Medicus rogavit: "Quomodo domum tuam hac nocte et hoc caelo invenire possum?" Vir respondit: "Incolas in vico monebo ut lumina accendant." Cum medicus eo pervenit, res ita se habebant, et lumina per viam flexa erant, pulcherrima. Cum curatione finita esset et rediturus esset, paulum anxius erat et secum cogitabat: "Lux non accendetur, nonne? Quomodo domum tali nocte vehi?" Sed, inopinato, lumina adhuc ardebant, et currus eius domum praeteriit antequam lumina illius domus exstincta sunt. Medicus hac re commotus est. "Finge qualis res videretur in nocte obscura cum lumina accenderentur et exstinquerentur!" Haec lux amorem et concordiam inter homines ostendit. Re vera, vera lucerna ita est. Si unusquisque nostrum lucernam amoris accenderet, homines calidiores redderet. Omnes sumus universum. Omnia genera luminarum in caelo animae tuae lucent. Hoc est...Lux immortalis quae tibi et incitamentum ad progrediendum et audaciam ad vivendum praebet, quam quisque nostrum ad lucendum requirit. Simul etiam divitias pretiosiores habemus, id est, lucernam amoris amore et benignitate plenam. Haec lucerna tam calida et pulchra est ut quotiescumque eam commemoramus, homines solis, florum et caeli caerulei in mentem revocat. Baiyun, et pura et pulchra, longe a rebus quotidianis, omnes movent.
Fabulam quoque quam olim legi in mentem venit: tribus quaedam silvam vastam in via migrationis transiit. Caelum iam obscurum erat, et sine luna, lumine et igne difficile erat progredi. Via post eum tam obscura et confusa erat quam via ante se. Omnes haesitabant, timore praediti, et in desperationem cadebant. Hoc tempore, iuvenis impudens cor suum extraxit, et cor in manibus eius accensum est. Corde claro altum tenens, populum e Silva Nigra eduxit. Postea, princeps huius gentis factus est. Dummodo lux in corde manet, etiam homines vulgares vitam pulchram habebunt. Itaque, hanc lucernam accendamus. Ut caecus dixit, non solum alios illumina, sed etiam te ipsum illumina. Hoc modo, amor noster in aeternum durabit, et vitam magis amabimus et omnibus quae vita nobis dedit fruemur. Simul, aliis lucem dabit et eos pulchritudinem vitae et harmoniam inter homines experiri sinet. Hoc modo, mundus noster melior fiet, et non erimus soli in hoc planeta solitario.
Lux amoris numquam extinguetur — dummodo amor in corde maneat — in hoc mundo pulchro. Nos, lucernam portantes, lucernam quae lucem infinitam emittit et stellis in caelo comparari potest, per vias nostras ambulamus.